بمان...

نه برای من

برای این کوچه

که انتهای آن

در سپیده و انتظار گم می شود

برای این خانه

با دلتنگی هایی که از پیراهن زنانه اش می ریزد

برای این اتاق

با دنده های شکسته در زخم بی کسی

برای عشق

که در قهوه ای چشم های تو عریان می شود

بمان

نه برای من

برای این درخت

که قرار بود یک قفس آواز

بر شاخه هایش بیاویزی

برای این بهار بمان

برای این بهار

که روی شانه هایت افتاده   

و ترکت نمی کند.

"فرنگیس شنتیا"

از مجموعه در دست چاپ: اوی من